محمد جواد رنجبر/
جامعه پراکنده، هرگز نمی تواند به اقتدار بایسته برسد. حتی نمی تواند کاستی های خود را بپوشاند. پیوستگی است که به قدرت های منفرد ضریب می دهد و "اقتدار" می سازد. برای رسیدن به پیوستگی هم باید به اولین نهاد اجتماعی که خانواده است ویژه توجه کرد. این ضرورت عقلانی را دین هم امضایی از جنس عصمت می گذارد. چه در دایره همین عصمت مطلق، ما الگو داریم و هم الگویمان برای هدایتمان دل می سوزاند؛ از جنس پیامبری است که کوشش او بر راهیابی ما به مسیر رستگاری است، از جنس «طبیب دوار بطبه». نه تنها خودش پی درمان ما می گردد که قاصد هم روانه می کند تا نسخه شفابخش را به ما برساند. من پیغام امام رضا(ع) به حضرت عبدالعظیم حسنی را از این جنس می دانم. امام از طریق این قاصد امین، طرح های زندگی برتر را برای ما می چیند؛ سلوکی که هم زندگی را سامان می دهد و هم این سامان مندی، نزدیکی به خدا را درپی دارد.
این پیغام به سلام غنی شده حضرت اوست که می فرماید: «ای عبدالعظیم! سلام گرم مرا به دوستدارانم برسان و... آنان را به صله رحم و رفت وآمد با یکدیگر و رابطه گرم و دوستانه با هم دعوت کن؛ چون این کار باعث تقرب به خدا و من و دیگر اولیای اوست.»
این صله رحم می تواند فاصله ها را از میان بردارد و به هم افزایی توان ها بینجامد. نتایج این هم افزایی هم نه فقط تقویت افراد که زمینه ساز قدرت اجتماعی است. جامعه شناسان هم بستگی اجتماعی را نتیجه هم بستگی گروهی و خویشاوندی می دانند، لذا می توان گفت جوامع به قوام رسیده و منسجم، از خانواده ها و خویشاوندان باورمند به صله رحم تشکیل شده است. حجت الاسلام نصر حسینی نیز تفاهم فامیلی را سنگ زیرین جامعه موفق می داند و می گوید: چنین انسجامی مایه حیات، رشد و بالندگی جامعه و درنهایت، عمران و آبادانی جامعه است.
پیوندها و گروه های خویشاوندی ازآنجاکه مبتنی بر کشش های طبیعی و تمایلات فطری و انگیزه کافی افراد برای حضور در آن هاست، از تاکیدهای اسلام است تا نقطه شروع اصلاح نظام اجتماعی باشد. چه بسا حکمت حدیث رسول اکرم(ص) نیز که صله رحم را مایه عمران و آبادی سرزمین ها دانسته اند، همین باشد: «ان الصدقه و صله الرحم تعمران الدّیار».
ما اگر دعوت امام رضا(ع) را بپذیریم و روابطمان را با خویشاوندان ارتقا دهیم، قطعا به ارتقای اخوت اجتماعی خواهد انجامید. سرانجامی چنین، نتایج مبارک دیگری چون توسعه صلح و صلاح و آرامش را به دنبال خواهد داشت که باز خود می تواند مقدمه شکوفایی کشور باشد. کشور شکوفا هم می تواند نگاه جهانیان را به خویش بخواند. این نیز خود بهترین نقش آفرینی در راستای احیای امر امامت است که امام رضا(ع) برای ما تحریر و زوایایش را ترسیم فرمودند. به واقع راه را نشان دادند تا در شمول دعای مستجاب شان، جانی دوباره بگیریم و جهان مان به جلایی برسد که در روشنایی اش همه به سمت بهشت انتخاب مسیر کنیم.
